De filmende fotograaf Rob Niemantsverdriet reisde in april 2012 door Noord-Korea samen met filosoof Henk Weltevreden. In de documentaire die ze samen maken aan de hand van de beelden die zowat elke buitenlandse toerist in Noord-Korea te zien krijgt, filosoferen ze samen over dit ongekende land.

Noord-Korea is een totalitair geleide staat. De utopie van de Grote Leider Kim il Sung, die in 1994 is overleden, leeft voort. Hoe kunnen de mensen leven binnen een allesomvattende ideologie?

My way in Pyongyang biedt een inkijk in het dagelijkse leven in een onalledaags land. Een Noord-Koreaans meisje speelt Sinatra’s song My way op de accordeon. Een loflied op de eigenzinnigheid van het individu, het zoeken naar je eigen weg, in een land waar het collectivisme, de partij en de staat voorop staan. Spelende kinderen, mensen op straat, aan het werk, op reis, feestvierend, musicerend, mensen die hun respect betuigen èn buigen voor Kim.

Wat is echt, wat is in scène gezet? En wat is al zo lang in scène gezet dat het weer echt is geworden? De derde Kim in successie, Kim Jong Un, lijkt heel voorzichtig kleine hervormingen door te voeren. Wellicht een begin van een grotere vrijheid voor het Noord-Koreaanse individu? Of is dit toch weer schijn?

Begin mei 2013 reisde ik zelf 5 dagen naar Pyongyang en Kaesong. In tegenstelling tot Niemantsverdriet liet ik de camera grotendeels voor wat hij was. Eerder trachtte ik doorheen de heroïsche verhalen van de gidsen de omgeving en de mensen te voelen. Ondanks het perfect georchestreerde toeristische programma, krijgt de opmerkzame reiziger heel wat te zien.

Bekijk de documentaire via deze link.