‘Sky is the limit’. Net voor het oversteken van de pas Khardung-La staat dit bordje langs de weg. Ik hou wel van de droge humor van de beheerders van de hoogste ‘motorable road’ ter wereld. India is cool, denk ik dan.

Ladakh is een heel ander India dan het India dat we kennen van in de media. Hier geen drukke steden, drukkende warmte en luid getoeter van miljoenen auto’s. Beeld je in de plaats daarvan een magisch en afgelegen landschap in van prachtige woestijnachtige bergen met besneeuwde toppen, pastelkleurige meren,  spectaculair gelegen Tibetaanse kloosters EN een uitzonderlijk vriendelijk onthaal van de zachtaardige, overwegend Boeddhistische bevolking.

Op deze hoogte kan je maar beter Boeddhistisch van instelling zijn. Dat voelde ik al meteen bij landing op de luchthaven van Leh. 3500m boven de zeespiegel pakte de hoogte ons op de adem. Gelukkig hebben we enkele dagen genomen om te acclimatiseren. In Leh konden we al rustig rondwandelen,  maar hier op de pas Khardung La, meer dan 5000 meter hoog, worden we toch lichtjes ‘high’.

Voorbij de pas trekken we naar de groene vallei van Nubra. Per kamelen maken we een onvergetelijke trektocht door deze  prachtige desolate streek vol zandwoestijnen en vele meren. Ook de mystiek van het 350 jaar oude boeddhistische klooster van Diskit kan ik moeilijk beschrijven.

Terug in Leh komen we even op adem en bereiden ons voor op onze meerdaagse trektocht door de Himalaya. Ladakh is immers dé ideale uitvalsbasis voor fervente wandelaars. Onze  trekking is helemaal op onze maat georganiseerd. Wij wandelen zo’n 5 dagen naar de Zanskar Range. Met hun droge humor noemen onze gidsen dat een ‘baby trek’, maar daar laten we ons niet door ontmoedigen. Integendeel. De besneeuwde toppen die ons in de verte constant begeleiden vormen een adembenemend contrast met de ruwheid van dat maanachtige landschap.

We worden vakkundig begeleid door een team met een gids, kok, hulpkok, enkele bagagedragers en lastdieren. Het doet je tijdens het wandelen mijmeren over de grote karavaanroutes van weleer die van hieruit richting Tibet en Kashmir trokken. Stijgend en dalend kruis je meerdere kammen of toppen. Des te hoger de toppen liggen die we bedwingen, des te groter is de kick die we voelen als we de top bereiken.

Beste reistijd
Ladakh valt het best te bereizen van juni tot september. Vroeger of later op het seizoen is het in Leh en op de ‘baby’ trekroutes het rustigst. Sportievere trekkers kunnen 1 week, 10 dagen of zelfs 3 weken op pad, en behalve een verdwaalde herder kom je dan werkelijk geen levende ziel meer tegen.