'Kuzuzangbo La!', zo word je oprecht verwelkomd in Bhutan, een klein Himalaya-koninkrijk  geprangd tussen China, India en Nepal. De landschappen variëren van toendra, tropische regenwouden in het Zuiden tot gletsjers en monumentale 7000ers in het Noorden.

Pas sinds de jaren ‘70 vinden toeristen mondjesmaat hun weg naar Bhutan. Jigme Khesar Namgyel Wangchuck, de jongste koning ter wereld,  waakt over het Bruto Nationaal Geluk en beperkt nog steeds de toeristenstroom via royalty’s en de (te) kleine vloot vliegtuigen waarover Druk Air, de nationale luchtvaartmaatschappij, beschikt.

Reizen is er niet echt makkelijk. Geen autostrades of TGV en de bochtige wegen zijn smal. Bij mijn laatste reis huurden we dan ook een 4x4 om ons ook makkelijk op de kleinere wegen te kunnen verplaatsen. Maar de landschappen, honderden tempels, traditionele huizen en imposante dzongs (burchten) maken van Bhutan een land met levende tradities. De mannen en vrouwen dragen er met trots hun traditionele kledij, de stoere gho en de gracieuze kira.

Het boeddhisme is niet zo maar een staatgodsdienst, het zit diep verankerd in het hele volk, de levensstijl en het beleid. Guru Rimpoche, de nationale patroonheilige, is alomtegenwoordig in de huiskamers en in de honderden tempels waarvan het Tijgersnest wellicht de beroemdste is. Dit klooster hangt tegen een steile rotswand, 900 m boven de begane grond. De tocht naar de tempel vraagt een inspanning, maar de honderden gebedsvlaggen onderweg sturen hun mantras eindeloos in de wind en zorgen voor de nodige steun. De beloning is niet min: 1 minuut meditatie in het Tijgersnest is gelijk aan een jaar mediteren in een andere tempel.  

Bhutan raakt je. Het maakt je deelgenoot van het BNG.