Oman heeft mij vooral qua mensen erg positief verrast. De mensen zijn er zo gastvrij!
Het land is ook niet volgebouwd met wolkenkrabbers zoals in naburige oliestaten. Op een of andere manier heeft Oman zijn authenciteit weten behouden.
De steden zoals Muscat, Sur of Niswa gonsen van de bedrijvigheid.

Het contrast tussen de drukke steden en de woestijn is enorm.  Eindeloze wegen voeren je door barre landschappen. Het uitzicht verveelt geen moment. Hier en daar worden 'desert activities' aangeboden, maar quads en aanverwanten voeren op mij geen aantrekkingskracht uit. Geef mij maar een zonsondergang in een uitgestrekte woestijn.  Prachtig om de rode kleurschakeringen op het zand te zien veranderen.

De rust in de woestijn heeft mij als altijd goed gedaan. De vruchtbare wadi’s in de woestijn geven een zucht van opluchting in het dorre landschap. Altijd fijn om er een kleine pick nick stop te organiseren. Onderweg naar Niswa bijvoorbeeld.  Daar is de plaatselijke soek het equivalent van gezelligheid. En de kooplui zijn er allesbehalve opdringerig. Ook het  fort is een bezoek waard. Mooi gerestaureerd en in alle eer hersteld. Ik zou eindeloos kunnen dwalen door de straatjes, snuisterend door de kleine winkeltjes. Mijn oog verkneukelt zich, en ik voeg nog een sjaal toe aan mijn ondertussen internationale collectie.