Bij aankomst op de luchthaven van Srinagar lijkt het wel alsof ik een stapje terug in de tijd zet. Een rij lachende mannen met lange baarden, mutsen en lange gewaden staat ons op te wachten aan de uitgang. Ze proberen onze aandacht te trekken voor hun fantastische diensten als hoteleigenaar, gids of taxichauffeur. Wij gaan wat verder opzijstaan en slaan het schouwspel nog altijd lachend gade. Een van die opdringerige kerels blijkt uiteindelijk van de speciale toeristenpolitie en belt met zijn gsm zeer vriendelijk naar onze gids. Die blijkt in een security-check file terecht gekomen.  Hij komt, zich luid verexcuserend, wat later toegestoken. Kashmir is voor de avonturiers onder ons.

Wij komen net van het dorre, onherbergzame Ladakh. Diezelfde pre-Himalaya, maar wat een verschil! Ondanks de loodzware grijze hemel die duidelijk op 'regen' staat, lacht Srinagar ons weelderig groen tegemoet. Het duurt niet lang of we rijden langs het mooie Dal meer, waar het hier allemaal om te doen is. Waar je in Ladakh in juli en augustus elkaar op sommige plaatsen op de hielen trapt, ben je in Kashmir letterlijk een buitenbeentje. Al is het hier ondertussen meer dan 10 jaar relatief rustig en stabiel, Westerse reizigers laten dit prachtige en onverwachte stukje India vooralsnog links liggen. Tot na het lezen van dit kleine artikeltje, uiteraard!

Wij nemen onze intrek in het mooie Taj Vivanta hotel boven op de heuvel. Van hieruit hebben we een schitterend uitzicht over de streek en het Dal meer. De regen kan ons niet deren. De indrukwekkende wolkenpartijen zijn daar niet vreemd aan. Bovendien genieten wij van een babbeltje, bijvoorbeeld in het verwarmde zwembad, met reizigers van over heel India. Zijn ze niet op huwelijksreis, dan zijn ze in grote familie naar hier gekomen. Oud en jong zijn laaiend over de gematigde temperaturen. Na een dagje of twee aan het meer, gaan ze de bergen in op zoek naar ... sneeuw. Als je weet dat het op dit moment in Delhi met 42°C aanvoelt als een heteluchtoven, en met 43°C in Mumbai als een stoombad, dan voelen wij met hen mee.

Onze gids Muzafar Abshar is duidelijk in zijn nopjes en erg trots op zijn thuisstad. Hij neemt ons wat graag mee 'off the beaten track' naar de oude binnenstad van Srinagar. Tussen het bezoek aan het heilige graf van BulBul Shah Abdul Rahman, de grondlegger van de Islam in deze streek,  en het bezoek aan de Hazrat Bahl Mosque, toch wel een heel bijzondere moskee door, worden we warm begroet door de lokale bevolking. Ze laten ons vol trots hun ambachten zien, van het bewerken van de unieke, waardevolle pashmina wol, van koperslagen tot koken van de Waswan, voor een groots verlovingsfeest 's avonds. Kashmiri zijn trotse mensen, zelfbewust en hartelijk. En ook wel vol humor, want een grapje kan er altijd van af.

Uiteraard kunnen ook de 'must sees' niet ontbreken. De prachtige tuinen langsheen het meer herinneren aan de grootsheid van het Indiase rijk uit de 17de eeuw, glorietijd van de Mogol heersers. Mijn favoriet is de Shalimar Bagh, een waar festijn voor het oog. Benieuwd hoe die er binnen enkele jaren zal uitzien, als onder auspiciën van de lokale en nationale overheid en met advies van de Vlaamse landschapsarchitect Jan Haenraets, de restauratie is voltooid. Op zich al een reden om nog eens uitgebreider terug te komen.

En dat is de rijke natuur ook. Want net buiten Srinagar begint de onovertroffen pre-Himalaya. Het gemengde woud doet bij wijlen denken aan Oostenrijk of Zwitserland. In het Dachigam National Park, onder begeleiding van onze super natuurgids-met-een-serieuze-hoek-af Nazir, krijgen wij een kleine voorsmaak. Hier kom je de Aziatische zwarte beer, luipaarden, ... gegarandeerd in persona tegen. Onze korte kennismaking smaakt dus naar meer. Ondanks of dankzij de beer. Willen wij voor een volledige week de bergen in.

De laatste nacht genieten we van het uitzicht vanop het bovendek van onze 5* 'houseboat'. Het uitzicht doet me denken aan de openingscene van Midnights Children, van Salman Rushdie: “Reality is a question of perspective; the further you get from the past, the more concrete and plausible it seems - but as you approach the present, it inevitably seems more and more incredible. Suppose yourself in a large cinema, sitting at first in the back row, and gradually moving up, row by row, until your nose is almost pressed against the screen. Gradually the stars' faces dissolve into dancing grain; tiny details assume grotesque proportions; the illusion dissolves - or rather, it becomes clear that the illusion itself is reality.”

Wie 'Shalimar the Clown' heeft gelezen, weet dat Rushdie Kashmir graag gebruikt als het kristal om de woelige recente en minder recente geschiedenis van India en Pakistan mee te belichten : “Shiva and Saleem, victor and victim; understand our rivalry, and you will gain understanding of the age in which you live. (The reverse of this statement is also true.)”

Ondanks de jaarlijkse schermutselingen aan de grens tussen Pakistan en India, ondanks de overstromingen begin september dit jaar, wordt er in Srinagar en Kashmir naar de toekomst gekeken. Wie die met eigen ogen wil zien, wees er meer dan welkom!