Reykjavík, 9u12.  Vanuit de stad gaat het in noordelijke richting.  Net voor Akranes slaan we rechtsaf.  Neen, wij nemen de tunnel onder Hvalfjörður (Walvisfjord) niet.  Wij rijden er omheen.  De gierende wind zweept het water in de fjord op tot het in uiteenspattende golven tegen de rotsen beukt.  Het geeft het geaccidenteerde landschap een mysterieus karakter, geen wonder dat IJsland een eiland van sagen is.  Wanneer we, aan het eind van de fjord, even halthouden op de brug over de rivier, worden we vanaf de heuveltoppen ongetwijfeld bespied door enkele trollen.  In het water zie ik enkele elfen baden.  Even later vraag ik me af of de brennivín van gisteren daar voor iets tussen zit.  Nee, natuurlijk niet…

Langs de tegenoverliggende oever bereiken we terug de weg met het nummer 1, de ringweg die het eiland volledig omsluit. De wind is ondertussen geluwd.  Fjorden, lagunes, vlaktes, heuvels en in de verte enkele bergtoppen begeleiden ons naar het schiereiland Snæfellsnes, een minder bezocht deel van het eiland.  Al vrij snel is duidelijk dat dit o zo onterecht is.  De IJslandse wildernis is hier makkelijk bereikbaar en zeer goed toegankelijk.  Alleen al ons hotel voor vanavond maakt de reis meer dan waard.  Vanaf het terras zie je enkel indrukwekkende panorama’s, welke kant je ook kijkt.  Atlantische Oceaan, ruwe rotskust, fijne zandstranden, met korstmossen begroeid lavaveld of bergen bedekt met de gletsjer Snæfellsjökull.  Werkelijk een van de meest bevoorrechte plaatsen op IJsland.

Buðir, 8u50.  De weg stijgt snel, links en rechts van de weg is alles bedekt met een fijn laagje sneeuw.  De hele winter lang zal dit gebied onder een dik sneeuwtapijt verstopt blijven. De weg die we nu berijden zal op een gegeven moment afgesloten worden.  Nu kunnen we nog verder.  De toppen aan onze rechterkant reiken tot net geen 100 meter hoogte. Links prijkt de witte top van de Snæfellsjökull, 1446 meter boven zeespiegel.  De gletsjer en omgeving zijn beschermd door het gelijknamige nationaal park, dat tot aan de kust reikt.  In de zomer worden de kliffen bewoond door tal van vogelsoorten; het binnenland is dan een zeer geliefd wandel- en trekkinggebied.
Sneller dan verwacht duikt in de verte voor ons Breiðafjöður (lett.: brede baai) op.  We volgen de kust, komen langs lagunes en even voor Grundarfjörður parkeren we onze Skoda Superb.  Aan de linkerkant van de weg piekt de Kirkjufell (kerkberg) 469 meter de lucht in. Steil en smal, al was het een kerktoren.  Daartegenover stort de Kirkjufellfoss (kerkbergwaterval) zich in verschillende etappes naar beneden. 

Verder richting Stykkishólmur nu, over perfecte wegen, nog steeds door tot de verbeelding sprekende landschappen en langs nog een handjevol kleinere fjorden.  Van zodra we het stadje binnen rijden vallen de kleurrijke, typische huizen op, waarvan Norska húsið het oudse is (uit 1832).  Daarvoor staat ons hotelletje voor vannacht: een bijna 150 jaar oud, houten gebouw met drie verdiepingen.  De eigenares, Greta, ontfermt zich over ons.  Of we zin hebben in een verrassingsbezoek?  Uiteraard.  Greta neemt ons mee door het stadje naar een keramiekatelier waar we ingeleid worden in de wereld van IJslandse klei.  Het enthousiasme van Sigríður Erla werkt aanstekelijk, haar werk mag gezien worden.  Als afronding van het bezoek krijgen we pas bereide mosselen voorgeschoteld, gepresenteerd in een grote, zelf gemaakte kom, vergezeld van een glaasje witte wijn.  De mosselen komen vers uit de fjord en moeten van de lekkerste zijn die ik ooit at.

Nog is het culinaire aspect niet voorbij.  In het hotel serveert Greta ons een menu met lokale producten, een bloemlezing van IJslandse gastronomie.  Zo proeven we onder meer van kleine sint-jakobsschelpen en heerlijk sappig en mals lamsvlees.  De innerlijke mens komt hier zeer zeker aan zijn trekken.  De spontaniteit en gastvrijheid van onze gastvrouw doen de rest.

Stykkishólmur, 09u30.  Boven op een heuvel, uitkijkend over het stadje en de haven, staat  de 'Library of Water', een museumpje van Roni Horn, fotografe geboren in New York.  Ze heeft haar hart verpand aan IJsland.  In dit kleine museum heeft ze glazen kokers opgetrokken, gevuld met het water van alle IJslandse gletsjers.  Elke koker stelt een andere gletsjer voor.

Stykkisholmur, 10u43.  We rijden de haven binnen, ruim op tijd.  Over een kwartier vertrekt de boot die ons over  Breiðafjöður zal meenemen.  Het weer kan beter, maar klagen doen we niet.  We zien tal van vogels, varen tussen kleine eilandjes, speuren het water af op zoek naar mogelijke dolfijnen of misschien zelfs een enkele walvis.  Geen geluk op dat vlak, een zeehond laat zich wel zien.  De captain geeft ons ten gepaste tijde meer uitleg.  Halverwege de tocht wordt een net te water gelaten.  Wanneer het enkele minuten later terug opgehaald wordt, is het gevuld met allerlei lekkers uit zee.  Zeesterren, zee-egels, en andere worden terug in zee gegooid.  Behendig worden sint-jakobsschelpen geopend en schoongemaakt.  Verser kan je ze niet hebben: ze smaken voortreffelijk.  Voor de liefhebbers kan er ook wat wasabi bij, sushi op zijn IJslands…

Na het verlaten van het schip rijden we de haven uit en zetten koers terug naar Reykjavík.  We zeggen de gastvrije mensen uit Stykkishólmur tot ziens en laten de fantastische landschappen van het schiereiland achter ons.  Terugkomen doen we zeker.  Snæfellsness, een schiereiland naar mijn hart.

Reistip!
Dit programma is perfect te combineren met een citytrip naar Reykjavík of met de Westfjorden (per boot vanuit Stykkishólmur).