Nieuws heet van de naald: gisteren werd bekend gemaakt dat Cuba opnieuw de vrije invoer van auto’s en gemotoriseerde voertuigen toelaat.

Tot op heden was het bij wet enkel mogelijk om te handelen in auto’s die dateren uit de periode voor Fidel’s revolutie van 1959. Met de nieuwe wet wordt -weliswaar geleidelijk- een einde gemaakt aan een halve eeuw van beperkingen op de automarkt. Opnieuw een gestage verandering in het communistische land.

Op zich schitterend nieuws voor de Cubanen, maar wel jammer dat op termijn steeds minder Amerikaanse sleeën van diverse pluimage deel zullen uitmaken van het straatbeeld. De Fords, Buicks, Pontiacs en andere Amerikaanse ‘bakken’, die overal over Cuba’s landweggetjes en Boulevards hobbelen, glijden en rammelen (en vaak ook een walm van stof achterlaten) zijn vandaag onlosmakelijk verbonden met de charme van dit Caraïbische land.

Het is koffiedik kijken welke invloed deze hoopvolle ontwikkeling op termijn op het straatbeeld zal hebben: Hopelijk blijft Cuba’s nationaal patrimonium behouden, maar er liggen wellicht genoeg kapers op de kust die deze antieke wagens - sommige in topstaat en liefdevol onderhouden, andere rijp voor de sloop – wensen op te kopen. Volledige vrije handel is echter een utopie: kopen en verkopen van wagens moet steeds door een door de overheid gecontroleerde autohandelaar geschieden.

Maar volledig uit het straatbeeld verdwijnen zullen de oldtimers zeker niet:  Cubanen zijn zich maar al te goed bewust van de historische waarde en de positieve invloed op het toerisme hiervan. Wellicht zal het allemaal wat meer ‘aan banden gelegd zijn’.

Daarom:  opnieuw een reden om beter vandaag dan morgen naar dit fantastische eiland van zon, gastvrijheid, muziek, rum, sigaren en … oldtimers te reizen. Cuba is mijn favoriete bestemming!