to move, to breathe, to fly, to float
to gain all while you give
to roam the roads of lands remote
to travel is to live
(Hans Christiaan Andersen)

Een Vlaamse piloot vond na jaren van missies boven Afrika zijn thuis op het eiland Madagaskar. Hij spreekt de taal en kent het land als zijn broekzak. Zijn passie voor technologie en motoren deed hem jaren geleden 10 BMW R100GS ‘Paris – Dakar’ motoren verschepen naar Madagaskar. Het zijn dan ook de enige 10 van hun soort op het hele eiland.

Het kan geen toeval zijn dat Franz de echtgenoot is van onze lokale partner in Madagaskar, een land dat al altijd tot onze verbeelding sprak. Toen wij ontdekten dat je er met authentieke motoren kon rijden, wilden we niet langer wachten.

In België rijden we met motoren vaak op autostrades of door files, puur praktisch om te gaan werken. Na jaren rijervaring was het voor ons de eerste keer dat we samen gingen ‘reizen met de moto’. We zijn gewend om met moderne, nieuwe motoren, BMW F800R te rijden. Nu klimmen we op echte classics van de jaren 80/90…. Just living the dream!

Na aankomst in Tana (de afkorting voor de hoofdstad Antananarivo), slapen we eerst een nachtje in een hotel aan de luchthaven, net buiten de stad voor een vlot vertrek ’s anderdaags. Mijn enthousiasme zorgt voor een bijna slapeloze nacht…, nog voor de ochtendstond zijn we allebei klaarwakker. Today is the day.

We kunnen wel een uitgebreide briefing gebruiken. Franz neemt zijn tijd om alle details te overlopen: Benzinekraantje open – choke uittrekken – starten en rijden maar. We zijn er snel mee weg.

Onze bagage wordt compact verpakt in de oldschool koffers en tegen de middag staan onze beide, ondertussen zwaarbeladen, motoren klaar om te vertrekken. De koffers worden met spanriemen op zijn plaats gehouden. Een tanktas met camera, geld, rijbewijs en papieren en een gereedschapskist voor noodgevallen. Ons avontuur kan beginnen.  

We vertrekken naar het groene oosten met eindbestemming Île Sainte Marie. De prachtige kronkelbaantjes leiden ons vanop het hoog plateau naar de kust. De eerste kilometers is het nog wat wennen. Vertragen in de scherpe bochten om diepe potholes te mijden en uitwijken voor verstrooide camioneurs die auto’s voorbijsteken in de bochten. Maar na enkele uurtjes hebben we het Madagassische verkeer onder de knie en is het echt fantastisch rijden. Onderweg krijgen we heel wat bekijks. Mensen zijn oprecht geïnteresseerd. Dergelijke motoren, laat staan een vrouwelijke Falang bestuurder, dat zie je hier niet zo gauw.

Regelmatig moeten we stoppen bij politie voor controle, zoals elke bestuurder. Ook op hen maken we grote indruk. Ze worden er helemaal enthousiast van. Naast hen slagen de marktkramers hun slag. We krijgen enkele kippen voorgeschoteld, levend, hun poten vastgeknoopt aan elkaar. We wijzen naar onze motoren, heffen onze schouders en bedanken vriendelijk. Het wekt heel wat gegiechel op.

We rijden door prachtige landschappen: bergen, bananenplantages, tropische wouden, afgewisseld met kleurrijke dorpjes en marktjes. Hier en daar maken we een stop in een nationaal park of reservaat. Wat een overweldigende ervaring. Wanneer we in Soanierana-Ivongo de overzet naar Nosy Boraha nemen, en onze moto’s uitzwaaien terwijl ze achter op een blauwe truck de terugreis naar Tana aanvatten, voelt het alsof we afscheid nemen van twee trouwe vrienden, en van onze vrijheid zijn beroofd.