Nooit zag ik zo'n schitterende oceaankleuren als die van Mozambique. Elk moment van de dag, elke kleine plaats is weer anders. Al die kleurschakeringen zullen ons vergezellen, als het steeds voortrekkende verhaal van een Afrikaanse verteller, van Maputo in het zuiden, tot Vamizi in het noorden.

Mozambique werd 'ontdekt' in 1498 door Vasco da Gama. Na een periode van harde onderdrukking ten tijde van de Portugese kolonisator, werd het land (pas) in 1975 onafhankelijk. Wat volgde was een bloedige burgeroorlog, een verschrikking voor de bevolking. De oorlog duurde tot begin de jaren '90 en het hoeft geen betoog dat bij het ingaan van de vrede, de economie volledig ten gronde was gericht.

Nu, na zo'n 20 jaar vrede, herademt Mozambique. Buitenlandse investeerders vinden hun weg terug, het toerisme sijpelt er met mondjesmaat binnen. Snel kan die evolutie niet gaan, want veel faciliteiten zijn nog niet 'up to the standard'.

Het binnenland van Mozambique is nog volop in revalidatie. Zo is de wildsituatie in de nationale parken van Limpopo, Gorongosa en Niassa niet vergelijkbaar met de weelde van de omliggende landen als Botswana, Zuid-Afrika, Zambia en zelfs Zimbabwe. Het wild werd er immers in grote getale gestroopt en herstelt zich maar moeizaam. Accomodaties dienen vanuit het niets te worden herbouwd.

Gelukkig heeft Mozambique een godengeschenk meegekregen.  De sfeer langs de vele honderden kilometers lange kust is gewoonweg magisch. Wij vonden er de koloniale stadjes van Ibo Island en Ilha de Moçambique - beide Unesco Werelderfgoed. De lokale marktjes zijn Afrique pur Sang. Vrouwen en kinderen maken een gezellige drukte in de ochtend terwijl ze wachten op de vissers die hun prauwen de haven binnenvoeren. De tijd lijkt er stil te staan.

De vele eilanden voor de kust zijn een paradijs voor zoekers van rust en ongerepte stranden. De accomodatie varieert van zeer persoonlijk kleinschalig met homemade mango confituur tot de absolute wereldtop. Zelden heb ik me zo in de watten gelegd gevoeld. Voeten in het hagelwitte zand, een frisse cocktail bij de hand, wachtend op de kok die de heerlijkste gerechten voor ons tovert met de vangst van de dag - kreeft, octopus, ...

Mozambique is tot op heden vooral bekend bij duikers en snorkelaars. En met rede. Rond Tofo vind je bijvoorbeeld Walsvishaaien en Mantaroggen met spanwijdtes van wel 7 meter! In het noorden, bij Vamizi, word je tijdens het snorkelen vergezeld door zeeschildpadden.

Wanneer we de laatste avond genieten van een tochtje met de dhow, zijn de kruiden uit India en de Malediven niet veraf. De dagelijkse beslommeringen van kantoor daarentegen ...

Beste reistijd: Mei tot midden oktober.