Een liefhebber van een echte Havana sigaar is toch een ander slag mens dan de nerveuze sigarettendamper of de paffende gewoontezuiger. Neen, een sigarenroker neemt de tijd, geniet, en is zich zeer bewust van elke geneugte en affiniteit die met het ritueel gepaard gaan. Elke sigaren minnende gentleman of gentle woman hoeft niet te imponeren of te provoceren. Hij/zij houdt zich aan een verfijnde code, een bepaalde etiquette. Hier heerst het adagium: als je ’t doet, doe het dan goed!

• Na het kiezen van de juiste sigaar, maak je ze gebruiksklaar. De sigaar moet juist boven de lijn, waar het hoedje in het dekblad overgaat, geknipt worden. Een vaste hand is een must!
• Het sigarenbandje mag niet verwijderd worden want men zou het dekblad kunnen beschadigen en zo een perfecte goede sigaar totaal naar de verdoemenis helpen. Zonde.
• Om een sigaar tot leven te wekken dien je ze eerst aan te steken. De sigaar wordt hierbij niet in de mond gehouden, maar met de wijsvinger op de kop langzaam rondgedraaid in het vuur, totdat de sigaar goed is aangelicht. Vervolgens blaas je zachtjes om het vuur gelijkmatig te verspreiden. Benzine- aanstekers en kaarsen zijn hiervoor uit den boze. Een lange lucifer of een cederhouten stokje zijn hierbij het meeste aangewezen.
• En dan begint het echte werk. Maar ook het echte genot. ‘Vat de sigaar aan, en rook zoals je een geliefde kust’. Dit is de wijsheid van een erkende meester. Als je te snel aan je sigaar lurkt zal je merken dat de smaak scherp wordt en de zachtgloeiende kern in een vurige komeet transformeert. Een absolute verkrachting van de sigaar! Je dient dus kleine trekjes te nemen, aan constante intervallen. Want anders dan bij een sigaret die door het papier blijft branden moet je een sigaar aan de praat houden.
• De rook van een Havana wordt nooit geïnhaleerd. Het gevoel dat verwekt wordt door de heerlijke smaak in de mond is een beloning op zichzelf. De sigarenroker omhult zich louter met de unieke aroma’s en laat de schadelijke rook zachtjes uit de mond kringelen.
• Maak je geen zorgen om de askegel. Laat hem vallen wanneer hij het zelf wil, liefst in een asbak natuurlijk ... . Daar waar men de echte geneugten van het sigarenroken erkent maalt men er zelfs niet om dat de as de tafel of de grond raakt. Wanneer je zoveel mogelijk as aan de sigaar laat zitten krijg je trouwens de hoogste esthetische waarde. Bovendien heeft de askegel een verkoelend effect, wat de aroma’s enkel ten goede komt. Veel en hard aftippen van de as is een regelrechte aanslag op de structuur van de sigaar.
• Als je Havana uitdooft, mag je hem gerust opnieuw aansteken, zolang de sigaar nog warm is. Net zoals bij de mensen staat koud gelijk aan dood. 
• Tenslotte, wanneer ongeveer de twee derden van de sigaar zijn opgerookt en de tijd van scheiden helaas aangebroken is, druk hem dan niet uit, maar gun hem een roemvol einde. Leg de sigaar af – d.w.z. leg de sigaar neer in de asbak  en laat hem vanzelf uitgaan. Een sigaar uitdrukken is barbaars. Gun jouw sigaar het einde dat hij verdient, want per slot van rekening bracht hij u plezier, raffinement, een verrassende smaak en een subliem samenspel van geuren. Kortom, het ultieme genot. Old soldiers never die, they fade away.

Cuba is de bakermat van ’s werelds beste sigaren. Een bezoek aan een tabaksfabriek, een ontmoeting met een Veguero, een tasting van ’s lands beste sigaren, een inkijkje in het volkse gebruik van ‘un tabaco’ … het kan er allemaal. Jozefien Heyse  – gepassioneerd door ‘La Isla Bonita’ -  geeft de microbe graag aan je door.